Ghost Recan: Wildlands: review

Door Greg Amer 7 jaren geleden

Brute gevechten, een prachtige open wereld en veel maatwerk

Ongelofelijk maar waar: de eerste Ghost Recon titel is al meer dan 10 jaar oud! En wist je dat de laatst uitgekomen Ghost Recon: Future Soldier alweer bijna 5 jaar terug in de tijd is? Natuurlijk hebben we genoeg andere Tom Clancy titels zien uitkomen om deze leegte een beetje op te vullen, maar nu is de typische en uitstekende Ghost Recon franchise terug! We kunnen je alvast vertellen dat Wildlands haast onherkbaar is als Ghost Recon titel, maar dat is lang niet zo erg als het wellicht klinkt...


Zoals we gewend zijn van de meeste Ghost Recon titels speelt het spel zich af in een onrustig, door oorlog verscheurd land waar het stikt van de bad guys die zo snel en efficient mogelijk onschadelijk gemaakt moeten worden. Dit keer speelt het spel zich af in het Zuid-Amerikaanse land Bolivia. Je moet de gelijkenis met het landschap en de politiek ten op zichte van de werkelijkheid wel met een korreltje zout nemen, maar dit mag de pret absoluut niet drukken. Je zult je handen toch wel vol hebben aan bijvoorbeeld het vliegen van helikopters, het redden van rebellen en het omleggen van bewapende cartel leden.

Als je Ghost Recan: Wildlands begint te spelen dan wordt je vanaf de eerste missie direct al duidelijk wat je ultieme target is: El Sueño. El Sueño is de hoogste baas en leider van het Santa Blanca Cartel. Dit cartel heeft de hele regio onder controle. Dit komt door de enorme rijkdom die ze genereren met de bloeiende handel in cocaine. Alle handelingen die jij gaat verrichten in Wildlands brengen je uiteindelijk stapje voor stapje steeds dichterbij het omleggen van El Sueño. Dit geldt overigens ook voor de side quests die je buiten de story missions om kunt doen, alles is gelinked om uiteindelijk de Baas der Bazen te kunnen omleggen.

Ghost Recan: Wildlands is een echt open-wereld spel, het is groots opgezet en je hebt volledige bewegingsvrijheid waarbij je regelmatig heftige clashes zult hebben met zowel cartel leden als met de corrupte lokale politie. Je hebt volledige controle over de manier waarop je doelstellingen benaderd en behaald, zo kun je bijvoorbeeld kiezen om in stealth modus cartel leden overhoop te schieten met je snipers geweer of je springt in een traktor en koerst de basis van het cartel binnen terwijl je alles wat maar beweegt met granaten bestookt.  De ene keer is het beter om in stealth modus te opereren en andere keren ben je beter af om je als een ware Rambo in de strijd te werpen.


Ghost Recon: Wildlands onderscheidt zichzelf van de andere Ghost Recon titels, maar ook van de meeste andere story-based open wereld spellen door de structuur van het behalen van de doelstellingen / targets. De overworld map is een soort van directory van de verschillende groeperingen van het Santa Blanca cartel en om vooruitgang te boeken in het spel moeten ze allemaal uitgeschakeld worden. Het maakt echter niet uit in welke volgorde je dit doet. Sommige gebieden hebben meer en zwaarder bewapende tegenstanders of units met betere tactics dan units ergens anders op de kaart. Maar het maakt dus niet uit waar je begint of heengaat, je kunt doen en laten wat je wilt als je uiteindelijk alle cartel leden maar onder de zoden parkeert.

Als je Ghost Recon: Wildlands alleen speelt dan krijg je gezelschap van 3 computer gestuurde (Artificial Intelligence) partners. Het zijn niet de allerhelderste lampies die je erbij krijgt, maar je kunt ze goed gebruiken. Je kunt ze orders geven welke ze meestal vrij nauwkeurig uitvoeren. Het spel is eigenlijk wel bedoeld om te spelen met 1 of meerdere van je vrienden en dat merk je direct zodra je een menselijke speler toevoegt aan je squad. Zodra je maat het spel begint te spelen zullen je AI partners direct verdwijnen en ga je direct van een 4-mans squad naar een duo. Maar geen zorgen, 2 menselijke spelers kunnen de missies net zo goed uitvoeren als de 4 koppige AI squad. Grappig is wel, dat ook al zijn je AI buddies niet meer te vinden op het strijdtoneel ze nog wel in de chat te vinden zijn, waar ze een beetje over koetjes en kalfjes aan het keuvelen zijn. 

Een ander sterk punt van Ghost Recon: Wildlands is de mate waarin je je karakter en wapenuitrusting kunt customizen. Ubisoft heeft duidelijk wat gedaan met de kritiek die geuit is over eerder uitgebrachte titels van The Division. Er is een gigantisch aanbod van custom items en manieren om je karakter en wapenuitrusting visueel aan te passen, maar ook het gedrag kun je customizen. Jouw strijder kan zo intimiderend of belachelijk overkomen als dat jij wilt! Zo kan het bijvoorbeeld voorkomen dat je met een maat speelt die in een zwarte, tactische gevechtsoutfit speelt, terwijl jij in je witte skinny jeans met oranje shirt, blauwe rugtas, skibril en een cowboy hoed het strijdtoneel betreedt.


Het customizen van je strijder in een leipe outfit is natuurlijk leuk, maar het wordt pas echt leuk als je met het wapenarsenaal aan de slag gaat. Je hebt de keuze uit superveel verschillende wapens en elk wapen heeft ook nog onderdelen welke je kunt vervangen. Nieuwe barrels, trekkers, grips, lanceerders, stocks, sights, scopes en nog veel leipere onderdelen vind je overal tijdens de strijd in Bolivia. Wat ook echt heerlijk is: je kunt elk onderdeel van je wapen ook nog in je favoriete kleur kiezen. Daarnaast kun je ook uit max veel standaard paintjobs kiezen om je wapen in te gieten. Ik zei je toch dat  de customization in Wildlands een sterk punt was!

Trouwens, het gebruik van wapens in Ghost Recon: Wildlands is ook echt een heerlijke ervaring. Aanvals geweren als de M4A1 en natuurlijk de AK-47 zullen al rap je beste vriend worden en zijn extreem handig in gebruik in zowat elk scenario. Je hebt per scenario ook een aantal heel specifieke wapens welke soms goed van pas komen, maar soms ook niet te doen zijn. De ene keer kan een sniper rifle superhandig zijn, terwijl je de andere keer beter af bent met een shotgun. Maar je kunt je voorstellen dat als je een gevecht op lange afstand hebt en je hebt alleen nog shotgun ammo bij je dat je enigsinds gelimiteerd bent in je opties.

Vuurgevechten in Ghost Recon: Wildlands voelen intensief aan en je zult regelmatig van wapen en van modus moeten veranderen tijdens het gevecht. Elk wapen voelt anders aan tijdens het vechten en elk onderdeel kan dat gedrag weer verder beinvloeden. Je moet dus leren om je wapen goed aan te voelen en ook goed in de gaten houden hoeveel ammo je wapen verstookt, zodat jij en je wapen een heerlijk efficiente killing machine zullen worden. Je kunt overigens met een gerust hart af en toe een nieuw wapen proberen, dit zal je efficientie niet of nauwelijks beinvloeden. Dit is behoorlijk goed in elkaar gedraaid door de makers van Ghost Recon: Wildlands.

Je kunt 'experience points' verdienen door wapens en accessoires te verzamelen tijdens het spelen van Ghost Recon: Wildlands en daarmee je vijanden om te leggen. Je kunt ook credits verdienen door vriendelijke lokale rebellen te helpen. Vervolgens kun je deze points en credits gebruiken op je strijder te upgraden. Dit kan bijvoorbeeld zijn dat je een parachute toevoegd aan de uitrusting of je kunt een betere conditie en uithoudingsvermogen kopen. Veel van deze upgrades zijn er in verschillende levels, voeg ze dus allemaal toe om de ultieme strijder te creeren.

De kaart in Ghost Recon: Wilands is, zoals eerder gezegd, echt HUGE. Als je dacht dat de kaart in Grand Theft Auto 5 groot was, dan kun je in Wildlands je lol op. En de wereldkaart is niet alleen groot in Wildlands, hij is ook zeer gevarieerd. Ubisoft heeft echt alle verwachtingen overtroffen in het nabootsen van Bolivia, er zijn zoutpannen, jungle, woestijn, tundra, gras vlaktes en alles soorten landschappen die je maar kunt bedenken. Er zijn overigens geen loading schermen of iets dergelijks als je door dit Bolivia heen walst, alles loopt soepel in elkaar over. De gameplay ziet er indrukwekkend uit, het enige verbeterpuntje wat ik mij kan bedenken is dat als het te druk wordt er soms een kleine hapering kan optreden. Dit gebeurt overigens alleen bij echt hele hectische scenes. Zoals bijvoorbeeld als je de strijd aan gaat met een dozijn soldaten terwijl er een paar helikopters rondvliegen, er waves met versterkingen aandonderen en een horde van 30 voertuigen allemaal tegelijkertijd door het beeld koersen.

De enige echte issue die ik met Ghost Recon: Wildlands heb is dat het eigenlijk te ambitieus is opgezet, waardoor er (helaas) ruimte is voor wat bugs her en der. Deze bugs zijn echter niet zo problematisch dat het veel invloed heeft op het spelen van de game. De meesten zijn eigenlijk eerder hilarisch dan dat je er last van hebt tijdens het spelen. Zo kan het voorkomen dat je medespelers je als een malle achter elke auto aan zien rennen, terwijl jij jezelf gewoon rustig achter het stuur van je wagen ziet zitten.

Deze bugs zijn eigenlijk niks anders dan kleine ongewenste side effects die helemaal niet zo raar zijn bij het bouwen van zo een massief, gedetailleerd en rijk spel als Ghost Recon: Wildlands. Dit spel overtreft alle verwachtingen die we hadden bij een titel van de "Ghost Recon" serie en zou eigenlijk makkelijk onder zijn eigen titel kunnen uitkomen.

Ghost Recon: Wildlands krijgt van ons 4,5 uit 5 sterren en is dus een aanrader.

Wij horen graag van je wat jij Ghost Recon: Wildlands vind, gebruik hiervoor de comment boxen onder deze review!

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang elke week het laatste nieuws in je mailbox!

Like ons op Facebook Volg ons op Twitter Volg ons op instagram